De boekbespreking van ‘Coaching als professie’, geschreven door Ien van der Pol. Conclusie: bij (toekomstige) professionele coaches en leidinggevenden met interesse op dit gebied mag dit boek niet ontbreken in de boekenkast.

‘Degelijk en veelomvattend’ waren de eerste woorden die bij mij opkwamen bij het lezen van het boek ‘Coachen als professie’ van Ien van der Pol. Het boek beschrijft zeer uitgebreid een breed scala een coachingsmethodieken en bijbehorende wetenswaardigheden. Gezien het toenemende belang van coaching is dit boek een must-have voor de professional en de leidinggevenden die meer diepgang zoeken in relatie tot de collega’s waar zijn leiding aan mogen geven.

Voor de niet-professionale coach is het boek best ’taai’ om mee te starten. Naarmate je als lezer echter verder komt in ‘Coachen als professie’ volgt op bepaalde gebieden zeker de aha-erlebnis. Veel zaken zullen al gedaan worden door professionals en leidinggevenden, maar het is prettig om nog eens te worden opgefrist over de achtergronden, betekenis en gevolgen. Wat sowieso naar voren komt is de passie van de schrijfster voor haar ‘vak’ en dat is wat zij in het begin ook benadrukt. Coaching is een ‘vak’ apart. Het boek is verder logisch opgebouwd. Historische inzichten, coachtrajecten en vaardigheden die een coach dient te hebben, Van der Pol heeft het uitgebreid omschreven. Daarna volgt een veelheid aan methodieken en praktische tips. Alles is helder beschreven met af en toe een vleugje spiritualiteit. Ik heb dit laatste zelf als prettig ervaren alleen zal het niet iedere lezer aanspreken.

Coaching als professie is langzaam maar zeker volwassen aan het worden en de schrijfster breekt dan ook een lans voor rol als gelijkwaardige van de gesprekspartner. Dit met als doel het losmaken van potentieel. Voorgaande is voor de leidinggevenden van nu best een lastige opgave, vanwege een cultuur die binnen veel organisaties gestoeld is op command & control. Kijkend naar de toekomst, met de benodigde verandering van leiderschapsstijl naar dienend of faciliterend leiderschap en het wegvallen van hiërarchische structuren, is hier zeker nog veel winst te boeken. De leidinggevenden van de toekomst staan tussen hun mensen en niet erboven en het coachende aspect zal dus alleen maar belangrijker worden. Dat neemt overigens naar mijn mening niet weg dat specifieke coaches altijd noodzakelijk zijn voor dieperliggende menselijke vraagstukken.

In het interessante laatste deel van het boek komen thema’s naar voren zoals bijvoorbeeld het tonen van persoonlijk leiderschap in relatie tot de rol van coach. Wat mij na het lezen van het boek duidelijk is geworden is dat coachen ook gaat om het tonen van persoonlijk leiderschap door het onbaatzuchtig durven te geven van jezelf aan de ander. De auteur sluit het boek stijlvol af met de uitspraak ‘durf te schitteren’. Hierbij wordt het belang van beschreven van het maken van verbinding, het realiseren van dromen en trots, gerelateerd aan de rol van coach. Het zou een mooi ideaal zijn als niet alleen coaches maar een ieder die met mensen te maken heeft, en dat hebben wij feitelijk allemaal, hier werk van maakt. De wereld zal er dan een stuk vrediger uitzien. Utopie… dat wel maar dromen mag altijd.

Ik kan geen negatieve aspecten toevoegen aan deze recensie, want die heb ik gewoon niet gevonden. Leesadvies: voor de eerder genoemde doelgroep van (toekomstige) professionele coaches en leidinggevenden met diepgaande interesse op dit gebied mag dit boek niet ontbreken in de boekenkast. Sterker nog, het dient wat mij betreft op een prominente plaats te staan.

*Deze boekbespreking is geschreven voor Managementboek