De boekbespreking van ‘No Way | The big boss era is over’, geschreven door Bruno Rouffaer. Inspirerend leesvoer en bepaald geen conventioneel boek over hoe je een goede leider wordt. Eerder eentje waarin weinig zoete broodjes worden gebakken.
Yes! Weer een pareltje op het gebied van leiderschap voor de boekenkast. Het gaat deze keer over het boek ‘No Way’ van de Belgische socioloog en managementconsultant Bruno Rouffaer. Het heeft de treffende ondertitel ‘Big bad boss era is over!’, en dat zorgt voor verwachtingen. Deze worden ruimschoots waargemaakt.
Zonder poespas en in klinkklare taal maakt Rouffaer in ‘No Way’ korte metten met de huidige kortzichtigheid binnen organisaties, wanneer het gaat om begeesterend leiderschap, slecht management en alle tussenliggende randverschijnselen. Het boek is absoluut de moeite waard, alleen is het voor de tere zieltjes, die nog geloven in het fenomeen van de allesbepalende ‘grote leider’, wellicht verstandiger om een bezoek aan De Efteling te plannen. Hier lopen de sprookjes namelijk nog wel goed af!
De schrijfstijl van de auteur is prettig, provocerend en vooral confronterend, zonder hiermee uit de bocht te vliegen. Hiermee schaart Rouffaer zich in de lijn van auteurs als Jef Staes en Guido Thys, die de kunst om op deze manier het bewustzijn te prikkelen ook in de vingers hebben. Hij verschuilt zich niet als het aankomt op zijn persoonlijke mening en de heilige huisjes in management- en leiderschapsland worden zonder mededogen omgeschopt. De auteur laat het echter niet bij loze kreten alleen. Rouffaer zorgt voor onderbouwing van zijn mening door opgedane praktijkvoorbeelden en onderzoek. Daarnaast richt hij zich niet alleen op het wel en wee binnen organisaties, maar ook de historische en huidige ontwikkelingen in de buitenwereld zijn meegenomen ter onderbouwing.
Tijdens het lezen zal bij velen regelmatig een grijns en een gevoel van herkenning naar boven komen, zeker wanneer het gaat om de wijze waarop veel (would-be) leiders zichzelf nog steeds profileren binnen organisaties. Hier gebruikt Rouffaer in een bepaald deel van het boek de betiteling ‘breingestoorde psychopathische leiders’. Dit is op zich geen onlogische en overdreven benaming wanneer je uitgaat van de realiteit, zoals die binnen organisaties regelmatig door werknemers wordt beleefd. Dit overigens met de kanttekening dat de organisatiepopulatie collectief dit destructieve niet mensgerichte gedrag blijft tolereren. Het lijkt wel een beetje apathisch gedrag met als gevolg dat je vaak krijgt wat je verdient.
Wat dit boek daarnaast anders maakt dan het gemiddelde heeft te maken met het actief toepassen van techniek. De aanvullende onderbouwing voor uitspraken van de auteur is namelijk veelvuldig terug te vinden middels korte video’s en weblinks, welke worden aangeboden middels QR-codes. Kortom, je leest met de smartphone in de hand. Ik vind dit persoonlijk leuk en verfrissend maar kan mij voorstellen dat de traditionele lezer hier wat meer moeite mee heeft.
Tussentijds en ook aan het einde van het boek worden vragen geopperd die de lezer zichzelf kan stellen. Dat gebeurt onder de hoofdnoemer ‘Hoe word ik een goede leider?’ De vragen raken de kern en zijn prima toepasbaar voor degenen die echt het lef hebben om in de spiegel te kijken, waarbij niet wordt gedacht in hiërarchie en functieprofielen, maar wel in het geven van richting aan de eigen persoonlijke ontwikkeling. Gevoelsmatig komt dit onderdeel van het boek, qua aantal pagina’s, wanneer je dit vergelijkt met de rest, er een beetje bekaaid vanaf. Daar staat tegenover dat het gaat om het creëren van bewustwording, in relatie tot de begrippen vertrouwen, integriteit en nederigheid die als een rode draad door het boek lopen. Deze mindsetverandering begint met kwalitatief goede vragen, waarbij dus de kwantiteit van tekst niet relevant is. Kortom, storend is de genoemde beperktheid niet, zeker wanneer je hier met de laatstgenoemde insteek naar kijkt.
Leesadvies: Het boek ‘No Way’ van Bruno Rouffaer is absoluut de moeite waard om te lezen. Een wake-up call voor de leiders die zich nu nog de machtige Tyrannosaurus Rex van het bedrijfsleven wanen alleen die vergeten zijn of nooit hebben geweten dat deze ooit zo machtige dieren in een mum van tijd zijn uitgestorven. En natuurlijk is het boek ook interessant voor degenen die snappen dat leiderschap geen aangeleerd kunstje is, al is het alleen al om de valkuilen van het ik-denken duidelijk in beeld te krijgen. Het boek komt bij mij in ieder geval op één van de beste plekken in de overvolle boekenkast te staan.
*Deze boekbespreking is geschreven voor Managementboek