Heb jij ook wel eens last van twijfel? Twijfel over waarom je doet wat je doet. Lees de inspiratieblog over het ontdooien van mentaal bevroren voorruiten met als toegift de inspiratievideo ‘Vernieuwing begint bij dromen’.
Bevroren voorruiten
Brrr…… koud. De winter is aangebroken. Gevolg: onlangs was het weer tijd om de autoruiten te krabben, waarbij ik niet al het ijs in één keer van de ruit kon verwijderen. Voor het hardnekkige restant ijs dat bleef zitten had ik gelukkig een fles met ruitontdooier ter beschikking.
Het krabben is en blijft echter een irritant verschijnsel, waarbij je als een automaat met continue dezelfde beweging de ruiten vrijmaakt van ijs. Dit alles met het doel weer een helder beeld te krijgen, wat ook noodzakelijk is. Immers, zonder een transparante vooruit is de volgende bestemming lastig haalbaar.
Toch was achteraf gezien de tijd goed besteed. Ik kwam namelijk tot het inzicht dat velen samen met mij wel eens last hebben van bevroren ruiten en dan specifiek in relatie tot de eigen denkbeelden.
Bevriezingsverschijnselen
Ik neem mezelf even als voorbeeld. Eens in de zoveel tijd komen in mijn gedachten wel eens vragen naar voren. Gewone ogenschijnlijk simpele vragen zoals:
- Waarom doe ik de dingen die ik doe?
- Waar ben ik eigenlijk mee bezig?
- Wat zijn mijn talenten?
- Doe ik mijn ‘werk’ niet teveel op de automatische piloot?
- Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor?
Deze gedachten en vragen zorgen geregeld voor verwarring en vooral twijfel. Het is dan wazig. Ik voel me mentaal bevroren en ben dan mijn dromen en de volgende bestemming kwijt. Ineens ben ik niet meer de persoon die bijvoorbeeld makkelijk iets aan het papier toevertrouwd, wanneer het gaat over verandering, talent, organisatievernieuwing en leiderschap of die zich makkelijk begeeft in gezelschappen. Het zijn de momenten waarop het vrolijke weg is en de somberheid met betrekking tot mijn eigen ‘zijn’ toeslaat met de onvermijdelijke vervolgvraag:
Klopt mijn koers nog wel of moet ik het anders gaan doen?
Kortom, Ik heb dan last van mentaal bevroren ruiten met bijbehorende bevriezingsverschijnselen.
Waar zijn de dromen gebleven?
Maar ja, ik ben niet alleen en dat is een troost. Velen met mij hebben soms of vaker dit soort denkbeelden. Sterker nog, het kan veel erger! Neem nu als voorbeeld mensen die de toegewezen werkzaamheden binnen organisaties uitvoeren als een robot en continue twijfelen over hun eigen capaciteiten. Of mensen, die door een gebrek aan inzicht bij de top van organisaties, niet de ruimte krijgen hun talenten te ontdekken. En dit laatste alleen maar omdat het niet past binnen regeltjes en structuurtjes of omdat er simpelweg geen interesse is in de meerwaarde die mensen kunnen bieden buiten de gestelde kaders. En dan heb ik het maar niet over de mensen die geen waardering krijgen en plat gezegd alleen maar worden ‘afgebekt’ door iemand die niet onderdoet voor de gemiddelde dictator.
Als ik hieraan denk dan vraag ik mij af waar de dromen zijn gebleven? Wat is nu de droom van de medewerker die nu moet uitstralen dat hij goed in zijn vel zit maar niets durft te zeggen omdat hij bang is dat hij anders als eerste op straat staat? En is het de droom van de commercieel manager om alleen maar bezig te zijn met controles en processen, in plaats van met klanten en het faciliteren van medewerkers? Soms of vaker heb je dus die momenten van twijfel.
Het ontdooien van de bevroren ruit
En dan? Ja, voor de één is het makkelijker dan voor de ander. Het is niet even een met een ruitontdooier sprayen en dat daarna de gedachten weer op orde zijn. Nee, spijtig genoeg niet! Gedurende dit soort momenten van twijfel neem ik tegenwoordig de tijd om eens rustig terug te kijken en na te denken. Ik doe dit samen met de mensen die mij lief zijn tijdens een wandeling of simpelweg alleen. Gewoon eens relaxed zitten op de bank met een mooi glas wijn of buiten genieten door ’s-avonds naar de sterren te kijken. Op dat soort momenten kom ik tot mezelf omdat ik hier ook de tijd voor neem. Het is mooi gezegd “de tijd nemen om te reflecteren”, alleen vermoed ik dat wij dit allen veel te weinig doen.
Natuurlijk heb ik tijdens dat soort momenten niet gelijk een antwoord op alle vragen die door mijn hoofd gaan, maar over het algemeen kom ik wel tot de conclusie dat ik best trots mag zijn. Trots op mezelf, trots op wat ik doe, trots op de keuzes die ik heb gemaakt en ook trots op alle mensen die in mijn zakelijke en privé omgeving rondlopen en mij steunen in goede en in slechte tijden. Op dat soort momenten begint de mentaal bevroren ruit langzaam te ontdooien en krijg ik weer zicht op de toekomst, op de volgende bestemming die ik wil bereiken, zicht op het realiseren van van mijn dromen.
De realisatie van een droom
De eindconclusie tijdens dit soort momenten is dat ik blij mag zijn. Blij omdat ik bijvoorbeeld de vrijheid heb om te schrijven. Dat is namelijk wat ik graag doe ter ontspanning en waar ik veel plezier aan beleef! Schrijven over organisatievernieuwing, verandering, talent en leiderschap op mijn eigen wijze, gebaseerd op eigen ervaring en inzichten en vooral met een glimlach op het gezicht. En dit alles mogelijk gemaakt door mensen in mijn omgeving die mij dagelijks inspireren of door gewoon eens in de spiegel te kijken.
En wat ik hier tevens mee doe is het realiseren van één van mijn dromen. In dit geval de droom, waarbij ik door te schrijven en inspireren een kleine bijdrage mag leveren aan de ontwikkeling mensen en organisaties. Nee, dromen in werkelijkheid realiseren is zo slecht nog niet! Het is slechts een kwestie van geloof in eigen kunnen, durf en vooral doen. Ik kan het iedereen aanbevelen.
Alle aards geluk berust op een compromis tussen droom en werkelijkheid. – Marcel Proust (1871-1922)
Ter inspiratie hieronder de korte inspiratievideo ‘Vernieuwing begint bij dromen’ van Six Fingers. Absoluut de moeite waard om te bekijken.
