Lean, agile, HNW, zelfsturing – we hebben het er continue over in organisatieland. Praten is echter iets anders dan doen. Lees over 3 jonge kinderen die het juiste voorbeeld geven.

Drie kinderen en een treinbaan als voorbeeld

In het dagelijks leven loop je tegen zaken aan die inspiratie opleveren. In mijn geval was dat bijvoorbeeld een tijd terug. Mijn kinderen hadden al diverse malen gevraagd of ik de modelspoorbaan weer in werking wilde stellen. Er lag echter 9 jaar stof op de modelspoorbaan en alles diende te worden schoongemaakt. Kortom, een klus waar ik eigenlijk weinig zin in had, maar ja, als de kinderen het vragen….…

Het enige wat ik die middag echter heb moeten doen is het volledig demonteren en daarna deels weer opzetten van de treinbaan. De rest werd, zonder dat ik iets hoefde te zeggen, geregeld door drie jongedames in de leeftijd van 9 tot 14 jaar. Zij gingen zelf in ‘lopende band-opstelling’ aan de tafel zitten, keken wie waar het beste in was en begonnen met de schoonmaak, waarbij een ieder een specifiek deel van het ‘proces’ oppakte (uitsorteren, droog en nat schoonmaken). De jongedames hadden als doel dat die avond minimaal een trein met lichtjes moest rondrijden en deden uit zichzelf alles om dit te realiseren. Het plezier was die avond duidelijk merkbaar en ik heb hier zelf ook met plezier en verbazing naar zitten kijken.

Voorgaande is een mooi voorbeeld van de wijze waarop organisaties met talentontwikkeling om kunnen gaan. Constatering is dat het allemaal te maken heeft met ‘zeer beperkte sturing en het geven van ruimte’, ‘een gemeenschappelijk doel’, ‘het benutten van ieders kwaliteiten’ en ‘plezier’. Wanneer ik hier puntsgewijs naar kijk is er nog wel wat te doen.

Beperkte sturing en het geven van ruimte

Beperkte sturing en het geven van ruimte zit nog onvoldoende in de genen van een groot aantal leidinggevenden. Op zich logisch want veel van hen zijn opgegroeid met het begrip ‘Vertrouwen is goed maar controle beter’. Vanuit dit opgroeien is het getoonde gedrag ook makkelijker verklaarbaar, want zoals Victor Lamme, hoogleraar Cognitieve Wetenschappen, in zijn boek De vrije wil bestaat niet aangeeft wordt gedrag bepaald door gebeurtenissen uit het verleden. Het is dus moeilijk over te gaan tot loslaten wanneer het in het verleden altijd ging om ‘in control zijn’, zeker wanneer het gaat over zoiets wispelturigs als een ‘werknemer’, toch?

Structuurtjes om fouten te voorkomen

Daarnaast werkt het gebrek aan vertrouwen in de wereld en ook de economische onzekerheid hier niet echt aan mee. Het vertrouwen dat organisaties uit willen stralen naar de markt wordt intern vrijwel niet doorvertaald in ruimte. Fouten worden bestraft en niet gezien als leermoment en om fouten te voorkomen worden structuurtjes in het leven geroepen. Het instromen van nieuwe generaties, die veel enthousiasme en positieve energie meebrengen, geeft voor dit onderdeel hoop voor de toekomst. Zij gaan mijns inziens een grote bijdrage aan de noodzakelijke omslag leveren voor het creëren van ruimte en dit is broodnodig.

We vergeten de klant

Wat willen organisaties nu en waar gaat het om? Gaat het nu om wie zo hoog mogelijk zit in binnen de kerstboom van de organisatie, wie de meeste fte’s aanstuurt, de maximalisatie van de winst voor het realiseren van een vette bonus of gaat het om een organisatie zo lean en mean inrichten met het gevolg dat klanten zich niet meer in de organisatie herkennen? Er is toch maar één ding echt belangrijk dat vaak wordt vergeten, namelijk de klant.

Het gemeenschappelijke doel

Het optimaal inspelen op klantbehoeften is naar mijn mening het ultieme gemeenschappelijke doel van organisaties en is volgens mij niet bereikbaar zonder perfecte afstemming tussen het talent in organisaties en de continue veranderende klantbehoefte. Het mooie is overigens wel dat klanten tegenwoordig door bijvoorbeeld nieuwe technologie, wet en regelgeving, social media, etc. meer en meer invloed krijgen om de onvrede of tevredenheid te uiten en op die wijze de gewenste bijdragen aan het realiseren van de juiste mindset. Neemt echter niet weg dat organisaties hier zelf ook eens kritisch over na mogen denken.

Het benutten van ieders kwaliteit

Tja, het benutten van ieders kwaliteiten ofwel het benutten van talent! Iedereen die mijn artikelen en mijn blogs leest weet wat ik zie, hoor en hoe ik hier over denk. Waar het op hoofdlijn om gaat is dat geen enkele organisatie in deze dynamische wereld nog toekomst heeft wanneer het individuele talent niet wordt benut. Kortom, individuele talentontwikkeling is van essentieel belang voor klant, werknemers en organisaties.

Plezier

Uiteindelijk is het laatste punt plezier. Hier komt alles samen. Volgens mij is plezier in het werk niet mogelijk zonder de ruimte om talent te ontplooien, in een inspirerende omgeving waar maximaal samenspel mogelijk is en op basis van een gemeenschappelijk doel. Dit wetende misschien goed om eens naar de missie en visie van uw organisatie te kijken (en eventueel aan te passen)!

Tot zover even mijn gedachten (met dank aan mijn inspirerende kinderen). Have fun today and share your talents!

*Deze blog is eerder gepubliceerd op diverse websites, waaronder Retentiemanagement.com