In organisatieland vliegen nieuwe verandertrends je om de oren, alleen vergeten we vaak iets heel belangrijks. Lees over  medewerkers, talent, verandering en de metafoor van organisatie als een mooi schip.

Hippe termen

We leven in een tijdperk waarin organisaties zichzelf weer opnieuw aan het uitvinden zijn. Het gevolg is dat je hippe en ook terugkerende ‘oude’ termen als Het Nieuwe Werken, Zelforganisatie en Agile-organiseren te pas en te onpas tegenkomt. Dit variërend van publicaties door allerlei ‘deskundigen’, de aankondiging van onuitputtelijke lijst met congressen en trainingen en natuurlijk ook ‘intern’ tijdens allerlei overleggen, die nog even worden meegenomen in de uitpuilende vergaderagenda. Wat je ook ziet is dat een breed scala aan initiatieven, die voor en door organisaties worden opgetuigd. Denk aan de realisatie van gepimpte kantoorgebouwen vol met loungebanken en speelruimtes, co-creatie-sessie met vooral leidinggevenden en interviews met besluitvormers en staffunctionarissen over hoe geweldig het ‘nieuwe’ allemaal wel niet is. In de social media ontstaan daarnaast discussies tussen voor en tegenstanders over gerelateerde onderwerpen, zoals productiviteit, communicatie, leiderschap vitaliteit en thuiswerken. Ik vind dit allemaal leuk en aardig, alleen blijft de volgende vraag continue door mijn gedachten spelen:

Zijn we niet iets vergeten?

Durven loslaten

Natuurlijk, we kunnen de kantoren nog zo mooi aankleden met loungehoeken, organisatiestructuren voor de buitenwereld plat slaan, faciliteren met de nieuwste apparatuur/software en scrumruimtes en warrooms inrichten. Alleen is dit slechts de zichtbare verpakking en niet waar het feitelijk om draait. Waar het volgens mij om draait is de rol van mensen en hun talenten bij de herontwikkeling naar klantgerichte organisaties. Een verandering die start met durven loslaten. Het durven loslaten van ingeslepen denkpatronen met een traditionele hiërarchische insteek en natuurlijk van de gedachte dat de wereld voorspelbaar en maakbaar is.

De juiste bemanning

Bij dit alles speelt het (h)erkennen, ontwikkelen en inzetten van de talenten van medewerkers een belangrijke rol. Deze talenten zijn nodig om de vertaalslag te maken van een verandering op papier naar daadwerkelijke realisatie in de praktijk. Iets wat nog te vaak wordt vergeten. Immers, je kunt over een mooi schip beschikken, maar zonder bemanning die niet weet hoe ze in moeten spelen op de omstandigheden gaat het lastig worden om de wereldzeeën te bevaren. En om dit te doen is talent nodig, het talent om koers uit te zetten, het talent om de haperende machine van de juiste smeerolie te voorzien. Het talent om in tijden van ruwe zeegang en weer-depressies de juiste beslissingen te nemen en natuurlijk ook het talent om de sfeer tijdens de reis goed te houden. Dit alles om uiteindelijk het reisdoel te bereiken. Zonder de toevoeging van al deze diversiteit aan talent is een schip slechts een vehikel dat ronddobbert op de oceaan en bij de eerste de beste windstoot kans maakt om te belanden op het scheepskerkhof. En dat is nu juist niet de bedoeling!

Goede reis

Om even terug te gaan naar allerlei hippe termen en de herontwikkeling van organisaties. Uiteindelijk begint het met de juiste persoon op het juiste moment op de juiste plaats. Dus start nu eens met het faciliteren van het aanwezige of nog te werven talent en durf los te laten, ruimte te geven om fouten te maken. Dit is de eerste stap wanneer het gaat om verandering en talentontwikkeling, wat eigenlijk dus niet zo nieuw is. Ik wens een ieder een behouden vaart en natuurlijk een goede reis.

* Dit artikel is eerder gepubliceerd op Managementimpact